Meftun

Bir nazarla yakar, yüreğimi kaplar duman,
Misk-i amberdir kokusu, gönle sevda kuran.

Gönlüne girmek için bulmalı binbir sebeb.
Lâkin evvela gerek o güzel gibi edeb.

Lisân-ı hal ile her taze adımı cezbe,
Her lahzada yar bulunsa dermanım bir nebze.

Zehir içirse Zühre-i Rahşan çehreli yâr;
Bal, şerbet, şeker verse tatlı olur mu ağyar?

Tevafuk rast bir gönle değil ilahi kader! 
Çeşm-i zâtın süzülürken gönlü yârim ne der?

Bakışı düşürür içine en kor ateşi,
Kavurur yakar uzaktan güllerle gelişi.

Her adımı sineye ilmek ilmek nakşeder,
Nakkaş ustalarının kutbu efsun-u beşer.

Kurulur gönlümde oturur güzel bir sevda!
Kalp baharla tanışır, göz dalar, yürek mevta!

Zerresi zemzem suyu, yüzü ay, gören mecnun.
Hoş kokular sunan bahar o güzele meftun.

Meftun Şiiri 

Samet BOYLU